تاثیر داروهای ضدقارچ آزول بر تولید سایتوکین‌های التهابی در کراتینوسیت‌‌های انسانی

چکیده مقدمه: اگر چه داروهای ضد قارچ به صورت موفقیت‌‌آمیزی در درمان عفونت‌‌های قارچی به کار می‌‌روند، لیکن اخیراً گزارش‌‌هایی مبنی برنقش برخی از آنها در القا و یا سرکوب پاسخ های سیستم ایمنی ارایه شده است. با توجه به نقش سیستم ایمنی در پاسخ به عوامل عفونی هرگونه تغییر در طرح واره سایتوکینی وضعیت پاسخ‌‌گویی فرد را تحت تاثیر قرار خواهد داد. هدف: بررسی اثر داروهای ضد قارچ آزول بر تولید سایتوکین‌های التهابی از کراتینوسیت‌‌های انسانی. مواد و روش‌‌ها: در یک مطالعه آزمایشگاهی (In vitro) ، سلول‌های اولیه کراتینوسیت کشت داده شده و با غلظت‌‌های مختلف کتوکونازول، فلوکونازول و گریزئوفولوین تیمار شدند. سپس میزان IL-1 وTNF-α ترشح شده توسط سلول‌های کراتینوسیت در محیط کشت توسط روش Quantitative Enzyme Immunoassay و میزان بیان ژن‌های کدکننده سایتوکین‌های التهابی با روش Real-Time PCR سنجیده شد. دادها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه One Way ANOVA تجزیه و تحلیل شد. نتایج: تیمار سلول‌‌ها با غلظت‌‌های مختلف فلوکونازول( 3/3 ، 10 و 30 میکروگرم بر میلی‌‌لیتر) و غلظت پایین کتوکونازول باعث کاهش معنی دار ترشح IL-1 شد (P<0.001 )، اما گریزئوفولوین در غلظت‌‌های مشابه چنین تاثیری را از خود نشان نداد. همچنین غلظت‌‌های مختلف ترکیبات مذکور در ترشح TNF-α تاثیری نداشت. بررسی کمی بیان ژن کدکننده IL-1 نشان داد که نسخه‌‌برداری از ژن‌‌های مذکور به دنبال تیمار سلول‌ها با فلوکونازول و کتوکونازول کاهش می‌‌یابد. نتیجه‌‌گیری: ترکیبات ضد قارچ آزول ممکن است با سازوکارهای مختلف موجب تعدیل بیان و ترشح سایتوکین‌‌ها شده و بدین ترتیب آثار خود را در جهت‌‌دهی پاسخ‌های ایمنی توسط سلول‌های کراتینوسیت اعمال نمایند.